Er kwamen wat vragen, over de uitzending van KASSA en vooral over een proef die is gedaan door een paar journalisten. Eerst een meting en onderzoek bij een oogheelkunde praktijk waarbij met de apparatuur daar werd onderzocht of de journalisten een oogziekte hadden en daarna werd door één van de medewerksters de optische oogfout gemeten en gemeld. Ik heb het filmpje wel gezien maar volgens mij is niet precies gemeld wat voor beroepsopleiding die onderzoeker (een jonge vrouw die in beeld kwam) had gevolgd.
Het kan een technisch oogheelkundig assistent of een oogarts-in-opleiding of een optometrist of een orthoptist zijn geweest. De meeste oogartsen voeren niet zelf oogmetingen uit.
Daarna werd door de journalisten verschillende optiekzaken bezocht, en werd met de verborgen camera gefilmd en de uitkomsten van de oogmetingen besproken en in animatie gedeeltelijk getoond.
Aan de tafel werd met de voorzitter van de Nederlandse Unie van Opticiens en een oogarts uit Zeist het feit besproken, dat er zoveel verschillende uitslagen uit al die oogmeet-onderzoeken tevoorschijn kwamen.
Een moeder van een patiënt in mijn klantengroep had dat ook al eens meegemaakt en wist het verschil onder andere wel terug te leiden naar het feit dat bij het oogheelkundige onderzoek het oog wordt ingedruppeld met een medicijn dat de pupil verwijd en waardoor dan ook de accommodatie-inspanning van de ogen aanzienlijk wordt beïnvloed.
Er werd uitgelegd, dat het zogenaamd subjectief refractioneren een vraag-en-antwoord ‘spelletje’ is, en dat de uitkomsten daarom al verschillend kunnen worden geïnterpreteerd.
Ervaringsniveau van de refractionist is daarbij uiteraard belangrijk, maar ook het oprecht en eerlijk antwoorden van de patiënt speelt een belangrijke rol.
Wat niet werd uitgelegd, is dat vooral ook het tijdstip op de dag belangrijk kan zijn ! (vermoeidheid van de patiënt bijv.)
Wat ook niet werd uitgelegd, is dat de gebruikte apparatuur verschillend kunnen zijn, en de verlichting in de meetruimte
( of er tegenlicht is bijvoorbeeld). Verschillende grootwinkelbedrijven hebben vaak ook verschillende apparaten in gebruik; soms zelfs met een ”eigen merk” er op.
Ik heb veel collega’s bezocht in mijn carrière, en in heel veel verschillende oogmeet-ruimtes gewerkt en zo ongeveer dertien jaar examens afgenomen in dit vak.
Er zijn heel veel zaken die kunnen verschillen. Veel winkels hebben bijvoorbeeld erg korte oogmeetruimtes.
Als de ruimte korter is dan de norm, dan krijg je al andere meetwaardes (bijvoorbeeld op 5m13cm gemeten in plaats van exact 6 meter zoals de normwaarde is). Wordt er in een nog kortere ruimte gemeten via een spiegelsysteem, dan is de spanning op de oogspieren echt meetbaar anders.
Er zijn echt veel verschillen en bedenk wel, dat alle metingen aan mensen elk uur van de dag anders kunnen zijn.
Heb je een spannende werkdag en ben je moe: dan zijn de ogen meer gespannen dan wanneer je op een vrije dag na een week vakantie een oogmeting laat doen.
Er zullen altijd meetbare verschillen zijn. Vermoeidheid, Stress, ziektes, medicijn gebruik, alcohol consumptie, nawerking van party-drugs, koffie of powerdrinks hebben allemaal hun werking op de ogen.
Altijd eerlijke informatie geven aan de onderzoeker over wat u eet en drinkt en gebruikt, dan heeft u de grootste kans op een goed bruikbare brilsterkte.