Ook maandag weer een moeder die zich afvroeg, hoe het kwam dat haar dochter met haar lensjes zoveel ‘gedoe’ had meegemaakt terwijl haar vriendin toch hetzelfde had gekocht en dat ging ‘gewoon altijd goed’?
Het jonge meisje in de hal en haar moeder hebben een zuid-aziatisch uiterlijk en zijn van een klein blijvende bevolkingsgroep. Als ik haar dan gewoon belangstellend vraag waar haar ouders en grootouders vandaan komen dan kijkt ze mij verbaasd aan. Hoezo? Mijn vader en zijn ouders komen van de Molukken en mijn moeder komt ook uit Indonesië maar van een ander eiland.
Ik vraag haar naar haar schoenmaat en ook of zij net zo groot of groter dan haar moeder is.
Als ik dan de aandacht heb, begin ik beetje bij beetje moeder mee te nemen in de uitleg over de verschillende confectiematen in kleding tussen mensen met een Molukse lichaamsbouw en wat je ziet bij haar dochter in de klas.
Lange blonde Saksische meiden naast kleine Molukse en Armeense meisjes.
In één jaargang in de klas heel veel verschillende mensenmaten.
Eén van de voorbeelden die ik altijd geef gaat over sokken: er zijn kleine sokvoetjes voor in platte damesschoentjes en die zijn elastisch en al in een aantal verschillende maten. In drie verschillende goedkope winkelketens vindt je bij elkaar in de rekken enkele merken in verschillende materialen en in diverse maten.
Ook leg ik het volgende uit: als je met zes vriendinnen schoenen of panty’s of BH’s gaat passen, dan is de kans dat je allemaal met dezelfde maat de winkel uitloopt héél èrg klein.
Eindelijk begint ze mij te begrijpen. En dan wordt ze boos. ‘Want daar is niets over gezegd’.
Nee, dat rekje met die zachte lensjes in die Chinese winkel legt daar niets over uit. Jullie moeten daar zelf over nadenken. Het is een wegwerpartikel, zo’n disposable contactlens, en de eigenaar van zo’n giga keten wil ook graag dat je ze koopt en dan snel weer weggooit.
( en ze zijn niet eens verrast dat ik weet waar dochter is geweest)
Ja, wat is dan de oplossing van de problemen? Wel, zeg ik, ik kan even opmeten hoe de maat van het oog van uw dochter is. Oh, kan dat en wat kost dat dan ? Ja dat kan en dat is ook belangrijk; een objectieve oogmeting en een oogbolmeting over de geïrriteerde oogjes later kan ik wat meer uitleggen en aan moeder in het grafiekje van de pasvormen laten zien welke pasvorm een kans maakt. De objectieve sterkte is echt anders dan de getallen op de blister, en het verschil in bcr is ook opvallend (voor mij uiteraard).
Dochter liep rond in een slobberig T-shirt van haar Twentse buurjongen met een verkeerde sterkte.
Ja, dat maakt de klachten wel verklaarbaar. En ik zie ook wel wat blikken tussen moeder en dochter héén en weer gaan. Moeder wil dat dochter het zelf betaald van haar zakgeld.
En daar kan ik dan niet mee helpen, daar moeten ze eerst maar eens goed thuis over praten.
Ik ben heel benieuwd hoe dit verder gaat. Het mag eigenlijk ‘niks kosten’.