In de laatste jaren zijn er meerdere keren wereldcongressen georganiseerd voor oogartsen en optometristen, gericht op de overmatige groei van de bijziendheid bij de jeugd en adolescenten en jong volwassenen.
In het begin van mijn eigen bijziendheid werd mij door de oogarts verteld, dat ik te vaak en te lange tijd aan het lezen was; dat klopte, want ik ben ‘’een echt leesbeest” zoals dat wordt omschreven.
De oogarts wees mij er op, dat ik de bril in de klas moest op en af zetten………tja dat doe je in het begin netjes.
Schoolbord = bril op en dan weer af en dan schrijven………
In klas vijf van de lagere school kreeg ik een uitbrander van de meester, omdat ik al veel bladzijden verder was met het lezen van een boek, waarbij in de klas elke leerling (41stuks ) op volgorde van de rij een stukje hardop moest voorlezen.
Dat duurde mij echt veel te lang en omdat ik achterin de klas zat, kon ik vrij makkelijk afwachten totdat het mijn beurt was. Uiteindelijk leerde ik om beter te luisteren en hield mijn lineaal in de bladzijde waar de voorleesbeurt was, en was zodoende vaak toch snel precies bij, als ik verrassend ineens tussendoor een beurt kreeg.
Mijn leessnelheid is later alleen nog maar verder versneld.
Het lijkt zo te zijn, dat heel veel mensen, die in het verleden bijziend werden, geen oogarts opzochten en dus geen bril kochten. Vaak genoeg in mijn carrière kreeg ik van een vijfenzestig jarige man zijn dienstbril te zien, die een correctie voor de afstand had, en die na de diensttijd niet meer gedragen werd.
En we weten dus niet ècht zeker hoe dat in het verleden is gegaan, want de jonge vrouwen werden niet gekeurd.
In de congressen is de discussie: als we iedereen een hulpmiddel geven als het begint, zou dat dan een voortgang en verslechtering tot gevolg hebben? Er zijn wetenschappelijk onderbouwde publicaties die zeggen: JA als je op jonge leeftijd een afstandbril voorschrijft dan past het oog zich aan, en wordt de sterkte steeds hoger.
Er zijn ook publicaties die zeggen: help nou maar niet meteen en wacht eerst maar af wat er gebeurt.
Als we niet een bril of contactlenzen leveren, dan kan het kind niet goed zien op schoolbordafstand, en ze kunnen niet allemaal op de voorste rij zitten of bijvoorbeeld keer op keer opstaan om naar het bord toe te gaan.
Als een kind de afstand bril met min-glazen altijd ophoud, dan moeten de ogen harder werken als ze dichtbij kijken, dus dan lijkt het logisch dat de sterkte oploopt. Dierproeven hebben dat bewijs geleverd.
Als het voorschrift direct aangepast wordt, zodra er een kwart of een half veranderd is, dan is dat –volgens onderzoekers – meer een commerciële keuze dan een bewezen medisch noodzakelijke of nuttige keuze, en dàt kan op termijn dus slechtere effecten hebben voor de ogen.
In Azië is het percentage bijziendheid in elke generatie ongelofelijk snel opgelopen; het hoogste van de hele wereld.
Onderzoekers van de Universiteiten hebben gekozen voor het volgende model in hun cultuur het laatste decennium:
> Ja er is veel kunstlicht in scholen; vaak buislamp TL en onnatuurlijk en onrustig
> Ja de kinderen zitten veel binnen, komen maar heel beperkt toe aan buiten spelen
> Ja lesgeven is klassikaal en echt dwingend groepsgewijs stampen
> Ja de ouders vertellen hun kinderen dat ze ‘goed hun best moeten doen om een betere baan te krijgen en hogerop …. te kunnen komen’
> Ja de cultuur is streberig gericht op meer meer meer, met naschoolse bijscholing
> Ja de gemiddelde Aziaat woont in kleine behuizing
> Ja het gemiddelde dieet is beperkt, want voedselaanbod is beperkt en duur, groente schaars en duur, inkomen laag
> Ja er is minder kauwen nodig om het voedsel te kunnen verwerken
> Ja er is meer suiker en snoepgoed beschikbaar dan alle generaties daarvoor
> Ja elk kind is meer op school, minder op het vrije veld, minder in de natuurlijke zonlicht situatie
> Ja er wordt minder fysieke arbeid gevraagd van de kinderen nu, in vergelijk met hun ouders en grootouders
> Ja de jeugd tussen acht en achttien is naar verhouding zwakker en ongezonder of zieker
> Ja de kinderen worden elke twee jaargroepen of laatste klassen, langer dan al hun voorouders
> Ja er wordt in de generatie die nu twintig is véél eerder een bril gedragen dan ouders en grootouders
> Ja er wordt in de generatie die nu tien is nog wéér méér een bril gedragen dan ouders en grootouders
> Ja er wordt haastig gemeten in drukke klinieken; dus er is aan beide kanten veel stress om snel te werken
> Ja er worden over het algemeen veel slechte kwaliteit producten geleverd/gekocht
> Ja er wordt door artsen en verstrekkers geadviseerd de afstand bril continue op te houden bij alles
> Ja er wordt gemeten op korte afstand (3 meter of minder) en met de bril gekeken op nog kortere afstand
Alles bij elkaar is de optelsom van dingen die veranderd zijn en verkeerd gaan in de Aziatische cultuur helder
De US of A cultuur van overmatige veel en nog meer van alles in de mond, en dan vooral verkeerde producten, is nog niet doorgebroken in Azië, dus het kleine aantal overovervoldikke mensen is nog procentueel beperkt
Je kunt de culturen NIET met elkaar vergelijken. Een Amerikaanse school heeft véél meer buitenactiviteiten want sport is een extreem belangrijk onderdeel van elke school en er wordt heel erg veel competitie gespeeld en scholen zijn vééél ruimer wat pand en omliggende gronden betreft.
Wat in de laatste tien jaar in alle culturen explosief gestegen is; het beeldschermgebruik !
DAT gaat nog meer bijzienden opleveren in de generatie die nu vier tot zes jaar oud is